Stephen Sondheim - On The Steps Of The Palace

He's a very smart Prince,
He's a Prince who prepares.
Knowing this time I'd run from him,
He spread pitch on the stairs.
And I'm caught unawares.
Well it means that he cares-
This is more than just malice.
Better stop and take stock
While you're standing here stuck
On the steps of the palace.

All right what do you want?
Have to make a decision.
Why not stay and be caught?
Should I give that a thought,
What would be his response?
But then what if he knew
Who I am when I know
That I'm not what he thinks
That he wants?

Or, then, what if I am?
What a Prince would envision?
But then how can you know
Who you are till you know
What you want, which I don't?
So then which do you pick:
Where you're safe, out of sight,
And yourself, but where everything's wrong?
Or where everything's right
But you know that you'll never belong?

And whichever you pick,
Do it quick,
'Cause you're starting to stick
To the steps of the palace.

It's my first big decision,
The choice isn't easy to make.
To arrive at a ball
Is exciting and all-
Once you're there, though, it's scary.
And it's fun to deceive
When you know you can leave,
But you have to be wary.
There's a lot that's at stake,
But I've stalled long enough,
'Cause I'm still standing stuck
In the stuff on these steps...

Better run along home
And avoid the collision.
Though at home they don't care,
I'll be better off there
Where there's nothing to choose,
So there's nothing to lose.
So I'll pry up my shoes.
Wait no thinking it through,
Things don't have to collide
I know what my decision is,
Which is not to decide.
I'll just leave him a clue:
For example, a shoe.
And then see what he'll do.

Now it's he and not you
Who'll be stuck with a shoe,
In a stew, in the goo.
And I've learned something, too,
Something I never knew,
On the steps of the palace.



O çok akıllı bir prens
O hazırlık yapan bir prens
Bu sefer ondan kaçacağımı bilerek
Basamaklara zift yaymış
Ve habersizce yakalandım
Bu umursadığı anlamına gelir
Bu sadece kötülükten öte
Durup durumu değerlendirsem daha iyi
Yapışmış dururken
Sarayın merdivenlerinde

Pekala, ne istiyorsun?
Bir seçim yapmak zorundasın
Neden kalıp yakalanmayayım?
Bunu bir düşünmeli miyim?
Yanıtı ne olur?
Ama sonra ya öğrenirse
Kim olduğumu, ben bilirken
Onun istediğini düşündüğü
Olmadığımı

Veya ya öyleysem?
Bir prens ne düşünür
Ama nasıl bilebilirsin
Kim olduğunu
Ne istediğini bilirken, ben bilmiyor muyum?
Öyleyse hangisini seçiyorsun:
Güvenli, gözden uzak
Ve kendin olduğun ama her şeyin yanlış olduğu yer mi?
Yoksa her şeyin doğru olduğu
Ama asla ait olmayacağını bildiğin yer mi?

Ve hangisini seçiyorsan
Çabuk seç
Çünkü yapışıp kalmaya başlıyorsun
Sarayın basamaklarına

Bu ilk büyük seçimim
Seçim yapması kolay değil
Bir baloya gitmek
Heyecanlı ve
Oradayken korkutucu olmasına rağmen
Ve eğlenceli
Gidebileceğini bilirken
Ama dikkatli olmak zorundayken kandırmak
Tehlikeli olan çok şey var
Ama yeterince oyalandım
Çünkü hala yapışmış duruyorum
Şu basamaklardaki şeyde

Eve doğru gitsem
Ve çarpışmadan kaçınsam daha iyi
Evde umursamamalarına rağmen
Orada daha iyi olurum
Seçecek bir şeyin
Dolayısıyla kaybedecek bir şeyin olmadığı yerde
Ayakkabılarımı kanırtacağım
Dur hayır, onu düşün
Bir şeyler çarpışmak zorunda değil
Kararım ne biliyorum
Karar vermek değil bu
Ona sadece bir ipucu bırakacağım
Mesela, bir ayakkabı
Ve sonra bakayım ne yapacak

Şimdi bir güveçte, yapışkan maddenin içinde
Bir ayakkabıyla yapışıp kalan
O, ben değilim
Ve bir şey de öğrendim
Hiç bilmediğim
Sarayın basamaklarında