[S] >
[Suprême NTM Şarkı Çevirileri] > J'appuie Sur La Gâchette Şarkı Çevirisi
Seul dans la pénombre, avec mon passé, cherchant à me remémorer, les joies et les raisons pour lesquelles j'encaisse la monotonie de cette vie.
Plus désarmé qu'au premier jour, les années blanches de ma jeunesse se sont laissées posséder.
Quant au futur, hein, le futur… j'ose même pas y penser.
Vide est ma vie, et pourtant… non, je n'ai pas choisi. Tant le présent n'est que néant.
Tout a commencé sûrement le jour où je suis né, le jour où je n'ai pas croisé la bonne fée qui aurait fait de moi ce que je ne suis pas. Ce qu'il m'arrive d'envier parfois ceux que la vie a dotés d'une chance.
Mais moi, malheureusement voilà je n'en suis pas là.
Et privé de çà pour qui devrais-je mener un combat ?
De toute façon pas la peine je connais la rengaine mais je n'en ai pas la force.
Mon amour pour la vie s'est soldé par un divorce.
Moi aussi j'ai rêvé de connaître l'idéal idylle, le désir, la passion pour ne pas perdre le fil. Quitter sur le champ la ville, s'isoler sur île au lieu de çà ma vie file, se faufile et défile sans domicile fixe.
J'ai toujours relevé la tête même à genoux mais ce soir je suis fatigué de lutter et pense sérieusement à tout déconnecter.
L'hiver a posé son manteau, comme si la mort était déjà là, tout près de moi.
Le froid me lacère la peau, comme cette vie dont je n'ai plus envie.
Égaré dans ces pensées et tout ne cesse de m'apitoyer.
Voilà ce soir, je vais craquer, ne pouvant échapper à mon destin.
L'âme stressée, le cerveau compressé comme usé par la guerre des nerfs à laquelle je dois me livrer. Subir, sans pitié, sans répit : voilà ma vie.
Gris semble l'avenir et noire est la couleur de mon esprit.
Je n'essaye plus de comprendre, ni de me faire entendre, je suis le troupeau avec un numéro collé dans le dos. Métro, boulot, aseptisé du cerveau, mon ultime évasion se trouve dans le flot de ces mots.
Quarante ans de déboire passés à la lumière du désespoir, tu peux me croire ça laisse des traces dans le miroir.
J'ai les neurones affectés, le cœur infecté, fatigué de lutter, de devoir supporter la fatalité et le poids d'une vie de raté.
Voilà pourquoi je m'isole, pourquoi je reste seul, seul dans ma tête, libre, libre d'être un esclave en fait battant en retraite, fuyant ce monde d'esthètes en me pétant la tête.
Ok j'arrête net, j'appuie sur la gâchette.
Try to align Türkçe
Tetiğe basıyorum
Yalnız, karanlıkta, geçmişimle, hatırlamağa çalışıyorum, neşeleri ve bu hayatın monotonluklarını neden çektiğimi.
İlk günlerden daha çok vazgeçmiş, gençliğimin beyaz seneleri çarpıldı.
Ve geleceği, hee, geleceği aklıma bile almak istemiyorum
Hayatım bomboş, ve yinede, hayır, seçmedim. O kadar ki şimdiki zaman hiçlik içinde.
Her halde herşey doğdum gün başladı, olmadığımı yaptıran iyi periyle karşılaşmadığım gün. Ondan dolayı bağzen, hayat şans veren insanları kıskanıyorum.
Ama ben, maahlesef orada değilim.
Ve ondan yoksun, kim için savaşım?
Zaten nakaratı biliyorum ama gücüm yok.
Hayatla sevgilim boşanmayla sonuçtu.
Bende yolumu kaybetmemek için, en güzel idili tanımak isterdim, arzuyu, ihtirası. Şimdiden şehri terketmek, bir adada yalnız kalmak, bunun yerine hayatım geçiyor, sokuluyor ve kaçıyor, evsiz.
Her zaman başimı kaldırdım, dizlerim çökülü olunca bile ama bu akşam savaşmaktan yorgunum ve ciddice herşey ile kesmeği düşünüyorum.
Kışın geldi, sanki ölüm buradaydı, yanımda.
Soğukluk cildimi parçalıyor, istemediğim bu hayat gibi.
Düşüncelerimde kaybolmuş ve yakınmalarım durmuyor.
İşte bu gün, patlayacağım, kaderimden kaçamayacağım.
Ruhum streste, beynim basınçta sanki kendimi verdiğim sinir savaştan çökülmüş. Katlanmak, acımasız ve aralıksız bir şekilde : işte budur hayatım.
Geleceğin rengi boz ve ruhumun rengi simsiyah.
Kendimi anlatmağı çalışmıyorum, ne de kendimi duydurmayı, sürüyü takip ediyorum ve sırtımda bir numara yazılıdır. Metro, iş, beynim dezenfekte olmuş, benim son kaçamağım bu kelimelerde.
Kırk senenin kırıklığı karamsarlığın işığında geçirdim, bana inana bilirsin, aynada izler bırakır.
Sinir hücrelerim etkilenmiş, kalbim etkilenmiş, savaşmaktan yorgunum, şu kaderime ve başarısız bir hayata katlanmaya.
İşte budur yalnız kaldığmın nedeni, yalnız kafamda, serbest, köle olmağa serbest, yani kendimi geri çekilmeğe, kafamı patlatıp bu estet düyadan kaçmak için.
Tamam, haydi, net stop ediyorum, tetiğe basıyorum.
Plus désarmé qu'au premier jour, les années blanches de ma jeunesse se sont laissées posséder.
Quant au futur, hein, le futur… j'ose même pas y penser.
Vide est ma vie, et pourtant… non, je n'ai pas choisi. Tant le présent n'est que néant.
Tout a commencé sûrement le jour où je suis né, le jour où je n'ai pas croisé la bonne fée qui aurait fait de moi ce que je ne suis pas. Ce qu'il m'arrive d'envier parfois ceux que la vie a dotés d'une chance.
Mais moi, malheureusement voilà je n'en suis pas là.
Et privé de çà pour qui devrais-je mener un combat ?
De toute façon pas la peine je connais la rengaine mais je n'en ai pas la force.
Mon amour pour la vie s'est soldé par un divorce.
Moi aussi j'ai rêvé de connaître l'idéal idylle, le désir, la passion pour ne pas perdre le fil. Quitter sur le champ la ville, s'isoler sur île au lieu de çà ma vie file, se faufile et défile sans domicile fixe.
J'ai toujours relevé la tête même à genoux mais ce soir je suis fatigué de lutter et pense sérieusement à tout déconnecter.
L'hiver a posé son manteau, comme si la mort était déjà là, tout près de moi.
Le froid me lacère la peau, comme cette vie dont je n'ai plus envie.
Égaré dans ces pensées et tout ne cesse de m'apitoyer.
Voilà ce soir, je vais craquer, ne pouvant échapper à mon destin.
L'âme stressée, le cerveau compressé comme usé par la guerre des nerfs à laquelle je dois me livrer. Subir, sans pitié, sans répit : voilà ma vie.
Gris semble l'avenir et noire est la couleur de mon esprit.
Je n'essaye plus de comprendre, ni de me faire entendre, je suis le troupeau avec un numéro collé dans le dos. Métro, boulot, aseptisé du cerveau, mon ultime évasion se trouve dans le flot de ces mots.
Quarante ans de déboire passés à la lumière du désespoir, tu peux me croire ça laisse des traces dans le miroir.
J'ai les neurones affectés, le cœur infecté, fatigué de lutter, de devoir supporter la fatalité et le poids d'une vie de raté.
Voilà pourquoi je m'isole, pourquoi je reste seul, seul dans ma tête, libre, libre d'être un esclave en fait battant en retraite, fuyant ce monde d'esthètes en me pétant la tête.
Ok j'arrête net, j'appuie sur la gâchette.
Try to align Türkçe
Tetiğe basıyorum
Yalnız, karanlıkta, geçmişimle, hatırlamağa çalışıyorum, neşeleri ve bu hayatın monotonluklarını neden çektiğimi.
İlk günlerden daha çok vazgeçmiş, gençliğimin beyaz seneleri çarpıldı.
Ve geleceği, hee, geleceği aklıma bile almak istemiyorum
Hayatım bomboş, ve yinede, hayır, seçmedim. O kadar ki şimdiki zaman hiçlik içinde.
Her halde herşey doğdum gün başladı, olmadığımı yaptıran iyi periyle karşılaşmadığım gün. Ondan dolayı bağzen, hayat şans veren insanları kıskanıyorum.
Ama ben, maahlesef orada değilim.
Ve ondan yoksun, kim için savaşım?
Zaten nakaratı biliyorum ama gücüm yok.
Hayatla sevgilim boşanmayla sonuçtu.
Bende yolumu kaybetmemek için, en güzel idili tanımak isterdim, arzuyu, ihtirası. Şimdiden şehri terketmek, bir adada yalnız kalmak, bunun yerine hayatım geçiyor, sokuluyor ve kaçıyor, evsiz.
Her zaman başimı kaldırdım, dizlerim çökülü olunca bile ama bu akşam savaşmaktan yorgunum ve ciddice herşey ile kesmeği düşünüyorum.
Kışın geldi, sanki ölüm buradaydı, yanımda.
Soğukluk cildimi parçalıyor, istemediğim bu hayat gibi.
Düşüncelerimde kaybolmuş ve yakınmalarım durmuyor.
İşte bu gün, patlayacağım, kaderimden kaçamayacağım.
Ruhum streste, beynim basınçta sanki kendimi verdiğim sinir savaştan çökülmüş. Katlanmak, acımasız ve aralıksız bir şekilde : işte budur hayatım.
Geleceğin rengi boz ve ruhumun rengi simsiyah.
Kendimi anlatmağı çalışmıyorum, ne de kendimi duydurmayı, sürüyü takip ediyorum ve sırtımda bir numara yazılıdır. Metro, iş, beynim dezenfekte olmuş, benim son kaçamağım bu kelimelerde.
Kırk senenin kırıklığı karamsarlığın işığında geçirdim, bana inana bilirsin, aynada izler bırakır.
Sinir hücrelerim etkilenmiş, kalbim etkilenmiş, savaşmaktan yorgunum, şu kaderime ve başarısız bir hayata katlanmaya.
İşte budur yalnız kaldığmın nedeni, yalnız kafamda, serbest, köle olmağa serbest, yani kendimi geri çekilmeğe, kafamı patlatıp bu estet düyadan kaçmak için.
Tamam, haydi, net stop ediyorum, tetiğe basıyorum.
© 2003-2024 www.alternatifim.com/ Her Hakkı Saklıdır.