Tarja Turunen - Until My Last Breath

Cannot cry it loud enough
I'm giving up this ghost
How can I still justify ?
When you deny my voice
In this nothing I'm not allowed
I just follow alone
Words are weapons without a sound
Echoes dying unborn

Until my last breath
You'll never know
Until you feel the silence
When I am gone
Now it's vanishing
Everything
What we might have been
Only now you praise, call my name
But you won't see again

Who can change this memory?
Inside it needs to burn
Worship by the enemy
The guilty take their turns
Watching as it's dissappearing
Shadows all that remains
Wishes slowly crossing over
In this parade of pain



Son Nefesime Kadar

Yeterince yüksek haykıramıyorum
Bu hayaletten vazgeçiyorum
Sen sesimi duymazdan gelirken
Nasıl savunabilirim ki?
Kabul edilmediğim bu hiçlikte
Yalnız başıma takip ediyorum
Sözler ses çıkarmayan silahlar
Yankılar doğmadan ölüyor

Son nefesime kadar
Bilemeyeceksin
Ben gidene kadar
Sessizliği hissedene kadar
Şimdi olabileceğimiz her şey
Siliniyor
Sadece şu an beni yüceltebilir, adımı söyleyebilirsin
Ama beni tekrar görmeyeceksin

Bu anıları kim değiştirebilir?
İçten içe yanmaları lazım
Düşmandan gelen tapınış
Suçluların geriye kalan tek şey olan
Gölgelerin kayboluşunu izleme sıraları geldi
Dilekler yavaşça çekip gidiyor
Bu acı geçidinden