Trofim - Ya Skuchayu Po Tebe

Казалось бы, ну что скучать -
Всего семь дней разлуки.
А вот скучается, хоть волком вой.
Посуды кухонной гора -
Всё не доходят руки,
И я опять забыл полить столетник твой.
Друзья зовут - давай махнём
На шашлыки на дачу,
А я не еду - мне милей мой сплин.
В привычной мизансцене дней
Всё выглядит иначе,
Когда невольно поживёшь один.

Я скучаю по тебе,
Как апостол по святым мукам.
Я скучаю по тебе -
Вот какая штука.

Казалось бы, ну что скучать?
Считается полезным
Недельку друг от друга отдохнуть.
И я всё пробую начать
Жить логикой железной,
Но в логику любовь никак не запихнуть.
И наш обыденный уклад
Сложившийся годами,
Где суета сует владеет всем,
Мешает нам расслышать крик
Седого мирозданья,
Что мы живём не так и не за тем.

Я скучаю по тебе,
Как пустыня по снегам белым.
Я скучаю по тебе -
Что уж тут поделать.

Казалось бы, ну что скучать?
Пройдёт всего неделя
И всё вернётся на круги своя.
Домашние дела, друзья,
Работа на пределе,
А, в общем, жизнь вполне обыкновенная.
И лишь заметив первый снег
Над хмурою столицей,
И у ларьков озябшие цветы,
Я вспомню, как недолог век,
Что он не повторится
И, что всего прекраснее в нём - ты.

Я скучаю по тебе,
Как подранок по своей стае.
Я скучаю по тебе -
Вот ведь как бывает.

Я скучаю по тебе.
Я скучаю по тебе.

-------------------------------------
Türkçe Seni özlüyorum

Özlemek de neymiş?
Topu topu yedi gündü ayrılık.
Ama işte özleniyor, kurt olup ulu istersen.
Mutfakta bulaşıklar dağ oldu-
Ellerim işe varmıyor bir türlü,
Ve yine unuttum senin sabırotunu sulamayı.
Arkadaşlar çağırıyor - "gel takılalım
Yazlığa mangala gidelim",
Ben ise gitmiyorum bir yere - kendi kendime yeterim.
İstemediğin halde tek başına kaldığın zamanlar,
Günlerin her zamanki mizanseninde,
Her şey farklı görünüyor.

Seni özlüyorum,
Kutsal acıları özleyen bir havari gibi.
Seni özlüyorum-
Şaka gibi.

Özlemek de neymiş?
Faydalı bile sayılabilirdi
Bir haftacık dinlenmek birbirinden.
Ve, deneyeceğim, her şeyi
Mantık çerçevesinde yaşamayı,
Ama aşkı mantığa nasıl sığdırmalı?
Yıllar yılı devam ede gelen,
Gündelik telaşeler içinde herkesi bağlayan,
Bizim günlük davranışlarımız,
Saçlarına kır düşmüş evrenin,
"Amaçsızca yaşıyoruz olması gerektiği gibi değil"
Çığlıklarını duymamıza mani oluyor.

Seni özlüyorum,
Çölün yağan beyaz karı özlediği gibi.
Seni özlüyorum,
Yapacak birşey yok gibi.

Özlemek de neymiş?
Bir hafta geçer,
Her şey yoluna girer.
Ev işleri, dostlar,
Son hız iş.
Kısaca, tam da tekdüze bir hayat,
Ve ilk karı farkeder etmez,
Başkentin kasvetli semasında,
Ve tezgahlarda üşümüş çiçekleri,
Hatırlarım asrın ne kısa ömürlü olduğunu,
Tekrar geri dönmeyeceğini,
Ve ona ait olan en harika şeyin sen olduğunu.

Seni özlüyorum,
Avcının yaraladığı bir kuşun, sürüsünü özlediği gibi.
Seni özlüyorum-
Gördüğün gibi.

Seni özlüyorum.
Seni özlüyorum.