We fell in love, with dust in our lids
And the pain of a severed soul
We lowered our heads and lifted our face
Placed our bodies in celebration
On the lips of a mutilated man
I carry the bones of a deformed child
Göz kapaklarımızdaki tozlara
Ve ayrılmış bir ruhun acısına aşık olduk
Törenlerle vücudumuza yerleştirilen başımızı
Yüzümüzü öne eğerek taşıdık
Sakat bir adamın dudaklarında
Sakat bir çocuğun kemiklerini taşıyorum
And my own polluted breath
I speak the old man's words
In a persuasive eloquence
Bless the dust that hides
This unlamented head
Ve kendi kirli nefesimi taşıyorum
Yaşlı adamın bu acısız kafayı saklayan tozları kutsayan
İkna edici güzellikteki sözlerini konuşuyorum
On the crest of fire, our wings are burning
How glorious the pain
And the ways of God, shriek out of tune
All is lost but hope
On the crest of fire
Our wings are burning
To the wind's anthem
All is lost but hope
Ateşin doruklarında kanatlarımız yanıyor
Acı ne kadar muhteşem...
Ve tanrının yolları acıyla feryat ediyor
Umuttan başka herşey kayıp
Ateşin doruklarında
Rüzgarın ilahisine kanatlarımızı yanıyor
Umuttan başka herşey kayıp...