Vladimir Vysotsky - Dobryj Durachina

(Жил был добрый Дурачина..)

Жил-был добрый дурачина-простофиля.
Куда его только черти не носили!
Но однажды, как назло,
повезло
И совсем в чужое царство занесло.

Слезы градом - так и надо
Простофиле!
Не усаживайся задом
На кобыле,
Ду-ра-чи-на!

Посреди большого поля, глядь: три стула!
Дурачину в область печени кольнуло.
Сверху надпись: "Для гостей",
"Для князей",
А над третьим - "Стул для царских кровей".

Вот на первый стул уселся
Простофиля,
Потому что от усердья
Обессилел,
Ду-ра-чи-на...

Только к стулу примостился дурачина,
Сразу слуги принесли хмельные вина.
Дурачина ощутил
много сил,
Элегантно ел, кутил и шутил.

Погляди-ка, поглазей:
В буйной силе
Влез на стул для князей
Простофиля -
Ду-ра-чи-на!

И сейчас же бывший добрый дурачина
Ощутил, что он - ответственный мужчина.
Стал советы подавать,
крикнул рать
И почти уже решил воевать.

Больше, больше руки грей,
Ежли в силе!
Влез на стул для царей
Простофиля -
Ду-ра-чи-на!

Сразу руки потянулися к печати,
Сразу топать стал ногами и кричати:
- Будь ты князь, будь ты хоть
сам господь! -
Вот возьму и прикажу запороть!

Если б люди в сей момент
Рядом были,
Не сказали б комплимент
Простофиле -
Ду-ра-чи-не...

Но был добрый этот самый простофиля:
Захотел издать указ про изобилье.
Только стул подобных дел
не терпел:
Как тряхнет - и, ясно, тот не усидел.

И очнулся добрый малый
Простофиля,
У себя на сеновале -
В чем родили...
Ду-ра-чи-на!



- Bir varmış, bir yokmuş - iyi kalpli bir aptal-avanak varmış.
İblisler onu nerelere götürmemişler ki!..
Ama günlerden bir gün, garez yapar gibi,
Şans ona da gülmüş
Çok başka bir yere yolu düşmüş.

Dolu yağarcasına akmış gözyaşları - müstehak ona,
O avanağa!
Arkadan binme ha
Kısrağa,
Apt-a-a-a-l!

Büyük bir alanın ortasında, bak: üç tane sandalye!
Aptalın ciğeri sızlamış.
Üstünde bir yazı: "Misafirler için",
"Knyazlar için", ve
Üçüncüsünde ise - "Çar soyundan gelenler için"

Birincisine oturmuş
Avanak,
Çünkü iş işlemekten,
Güçsüz düşmüş,
Apt-a-a-a-l...

Sandalyeye oturur oturmaz, bizim aptal,
Hizmetkarlar baş döndüren şaraptan getirmişler.
Aptal hissetmiş ki,
Kuvveti yerine gelmiş,
Seçkin biri gibi yemiş, içmiş ve eğlenmiş.

Bir baksana, bir göz at hele:
Dizginlenemez bir güçle
Knyazların sandalyesine atlayıvermiş,
Avanak-
Apt-a-a-a-l!

Şimdi de, bizim avanak-aptal
Hissetmiş ki - adam-akıllı erkek.
Nasihatlerine başlamış,
Ordu, diye bağırmış,
Neredeyse savaş başlatacak.

Daha çok, daha çok ısıt ellerini,
Gücün yerinde mi?
Atlamış knyazların sandalyesine
Avanak-
Apt-a-a-a-l!

Hemen eli mühre gitmiş,
Ayaklarını yere vura vura ve çığlık çığlığa:
-Knyaz da olsan, Tanrı'nın kendisi de olsan! -
Seni rezil edeceğim!

Eğer o anda birileri
Yanında olsaydı,
Kompliman filan yapmazlardı
Avanağa-
Apt-a-a-a-la!

Ama iyi kalpliydi o avanak:
Bolluk ve bereket için fermanlar yaydı.
Ancak, bu ve benzeri işler için sandalyenin sabrı taştı:
Bir silkelendi - ve göründü ki, üstünde artık kimse yoktu.

Uyandı küçük ve iyi kalpli
Avanak,
Kendi ot ambarında-
Zaten orada gelmişti bu dünyaya...
Apt-a-a-a-l!