Vladimir Vysotsky - Pesnia O Vremeni

Замок временем срыт и укутан, укрыт
В нежный плед из зеленых побегов,
Но ... развяжет язык молчаливый гранит -
И холодное прошлое заговорит
О походах, боях и победах.

Время подвиги эти не стерло:
Оторвать от него верхний пласть
Или взять его крепче за горло -
И оно свои тайны отдаст.

Упадут сто замков и спадут сто оков,
И сойдут сто потов с целой груды веков, -
И польются легенды из сотен стихов
Про турниры, осады, про вольных стрелков.

Ты к знакомым мелодиям ухо готовь
И гляди понимающим оком, -
Потому что любовь - это вечно любовь,
Даже в будущем вашем далеком.

Звонко лопалась сталь под напором меча,
Тетива от натуги дымилась,
Смерть на копьях сидела, утробно урча,
В грязь валилсь враги, о пощаде крича,
Победившим сдаваясь на милость.

Но не все, оставаясь живыми,
В доброте сохраняли сердца,
Защитив свое доброе имя
От заведомой лжи подлеца.

Хорошо, если конь закусил удила
И рука на копье поудобней легла,
Хорошо, если знаешь - откуда стрела,
Хуже - если по-подлому, из-за угла.

Как у вас там с мерзавцами? Бьют? Поделом!
Ведьмы вас не пугают шабашем?
Но ... не правда ли, зло называется злом
Даже там - в добром будущем вашем?

И во веки веков, и во все времена
Трус, предатель - всегда презираем,
Враг есть враг, и война все равно есть война,
И темница тесна, и свобода одна -
И всегда на нее уповаем.

Время эти понятья не стерло,
Нужно только поднять верхний пласт -
И дымящейся кровью из горла
Чувства вечные хлынут на нас.

Ныне, присно, во веки веков, старина, -
И цена есть цена, и вина есть вина,
И всегда хорошо, если честь спасена,
Если другом надежно прикрыта спина.

Чистоту, простоту мы у древних берем,
Саги, сказки - из прошлого тащим, -
Потому что добро остается добром -
В прошлом, будущем и настоящем!



Kale, zamanla yerin altına girmiş ve örtülmüş, siperlenmiş
Yeni boy atan yeşil dalların şefkatli battaniyesi altına,
Ama... Suskun granit dilini çözer -
Ve soğuk mazi, dile gelip anlatır
O seferleri, savaşları ve zaferleri.

Zaman, o kahramanlıkları silemedi:
Üstteki kapağını kaldırırsanız
Ya da sıkıca boğazına sarılırsanız -
O size sırrını söyler.

Yüz kale düşer ve yüz göz yatışır,
Asırların göğsünden yüz ter boşanır, -
Yüz şiirden efsaneler dökülür
Atlı oyunları, kuşatmaları ve nişancılığı anlatan.

Sen artık o tanıdığın melodiye hazırsın
Ve anlayan bir gözle bak, -
Zira aşk - ebediyen aşktır,
Çok çok uzun vadede bile.

Kılıç zoruyla, çınlaya çınlaya kırıldı çelik,
Kirişler öyle zorlandı ki, üzerini duman aldı,
Kargıların üstüne bindi ölüm, duyarsızca homurdanarak,
Af dileyip çamura düştü düşman,
Galiplere teslim oldular, merhamet umuduyla.

Hayatta kalanların hepsi
Yüreklerinde iyilik barındırmıyordu,
Şanlı isimlerini korurken
Alçağın herkesçe malum yalanından.

At gemi azıya aldıysa iyidir
Ve kargı da ele rahat olduysa,
Okun nereden geleceğini biliyorsan iyidir,
Kötü olan ise - alçakça köşeden gelmesidir.

Namus yoksunlarına ne yaparlar sizde? Döverler mi? Doğrusu o!
Cadılar sebt günü korkutmaz mı sizi?
Ama... doğru değil mi ki, kötüye kötü denir,
Sizin güzel geleceğinizde bile.

Asırlardır ve her zaman
Korkağı, haini – hor görürüz,
Düşman düşmandır ve savaş ne olursa olsun – savaştır,
Zindan dar gelir, tek olan hürriyettir –
Ve hep ona umut bağlarız.

Zaman bu anlayışları ortadan kaldırmadı,
Sadece üst kapağı kaldırmak yeterli –
Gırtlaktan kanla yükselen bir duman olup
Ebedi duygular bize doğru coşar.

Şu an, ilelebet, asırlar, eski zamanlar, -
Bedel – bedeldir, kusur – kusurdur,
Ve eğer şeref kurtarılmışsa – her zaman iyidir,
Ve de sırtın dostun tarafından sıkıca kollanıyorsa.

Saflığı ve sadeliği eskilerden alıyoruz,
Destanları, öyküleri geçmişten taşıyoruz, -
Çünkü iyi olan şeyler, iyi olarak kalır –
Geçmişte, gelecekte ve şimdide.