Vladimir Vysotsky - Pesnja Vani U Marii

Я полмира почти через злые бои
Прошагал и прополз с батальоном,
А обратно меня за заслуги мои
С санитарным везли эшелоном.

Подвезли на родимый порог,-
На полуторке к самому дому.
Я стоял - и немел, а над крышей дымок
Поднимался не так - по-другому.

Окна словно боялись в глаза мне взглянуть.
И хозяйка не рада солдату -
Не припала в слезах на могучую грудь,
А руками всплеснула - и в хату.

И залаяли псы на цепях.
Я шагнул в полутемные сени,
За чужое за что-то запнулся в сенях,
Дверь рванул - подкосились колени.

Там сидел за столом, да на месте моем,
Неприветливый новый хозяин.
И фуфайка на нем, и хозяйка при нем,-
Потому я и псами облаян.

Это значит, пока под огнем
Я спешил, ни минуты не весел,
Он все вещи в дому переставил моем
И по-своему все перевесил.

Мы ходили под богом, под богом войны,
Артиллерия нас накрывала,
Но смертельная рана нашла со спины
И изменою в сердце застряла.

Я себя в пояснице согнул,
Силу воли позвал на подмогу:
"Извините, товарищи, что завернул
По ошибке к чужому порогу".

Дескать, мир да любовь вам, да хлеба на стол,
Чтоб согласье по дому ходило...
Ну, а он даже ухом в ответ не повел,
Вроде так и положено было.

Зашатался некрашенный пол,
Я не хлопнул дверьми, как когда-то,-
Только окна раскрылись, когда я ушел,
И взглянули мне вслед виновато.


Ekleyenin yorumu:
1974 Try to align
Türkçe
Vanya'nın Maria'da söylediği şarkı

Acımasız savaşlarda, neredeyse yarım dünya
Yol adımladım, yerlerde süründüm taburla,
Bu hizmetlerin karşılığında geriye
Sıhhiye kademesiyle gönderildim.

Götürüp bıraktılar ata ocağıma,-
Ta eve kadar o kamyonla.
Durdum, dilim tutuldu - çatımdaki duman
Bir başka tütüyordu.

Pencereler sanki göz göze gelmekten korkuyordu.
Evin hanımı - askerin dönüşüne hoşnut değil -
Bırakmadı kendini hıçkırıklarla kudretli göğsüme,
Ellerini çırptı hayıflanarak - ve süzüldü içeriye.

Zincirinde köpekler har har havladı.
Sundurmaya doğru iki adım attım,
Ayağım otlarda tanımadığı bir şeye takıldı,
Kapıyı çektim - dizlerimin bağı çözüldü.

Masanın öte yanında, benim yerimde oturuyordu,
Evin selamsız sabahsız yeni sahibi.
Üstünde örgü kazağı, yanında evin sahibesi,-
Demek bundanmış dedim - köpeklerin havlaması.

Bu demekti ki, ben ateşlerin altında
Koştururken, bilmezken bir lahza bahtı,
O evimdeki tüm eşyaların yerini değiştirmiş
Ve hepsini bildiği gibi duvara asmıştı.

Tanrı'nın, Savaş Tanrı'sının tam altındaydık,
Topçu birliği bizi koruyordu,
Ama ölümcül yarayı sırtımdan aldım -
İhanet olup kalbime saplandı.

Zorladım kendimi - büktüm belimi,
Çağırdım yardıma irade gücünü:
"Darılmayın, yoldaşlar, darılmayın-
Kazaen çaldım el kapısını".

Sulh-ü muhabbet üstünüzde, ekmek masanızda,
Dirlik düzen yuvanızda olsun...
Adamsa bana cevap bile vermedi,
Esasen, öyle de olması gerekti.

Boyanmamış parkeler sallandı,
Eskisi gibi çarpmadım kapıları,-
Ben giderken tek pencereler açıldı,
Ardımdan onlar suçlu suçlu baka kaldı.