Vladimir Vysotsky - Vstretilis

My stranno vstretilis'... (Мы странно встретились...)

Мы странно встретились и странно разойдемся,
Улыбкой нежною роман окончен наш.
Но если в памяти мы к прошлому вернемся,
То скажем - это был мираж.

Как иногда в томительной пустыне
Я вижу образы прекрасных чудных стран,
Но это призраки, и снова небо сине,
И вдаль бредет усталый караван.

Пусть для меня все призрачно, туманно,
Как этих чудных глаз таинственный обман.

Мы странно встретились и ты уйдешь нежданно,
И, как судьба, бредет усталый караван.

Garip bir şekilde karşılaştık ve garip bir şekilde ayrılıyoruz,
Bizim aşkımız nazik bir gülümsemeyle bitti.
Ama eğer hatıralarda eskiye dönersek,
O zaman diyebiliriz ki - bu bir seraptı.

Eziyet veren çöllerde bazen olduğu gibi
Acayip derecede güzel diyarlar görüyorum,
Ama bunlar hayal, ve yeniden gökyüzü mavi ,
Ve uzakta yorgun kervan yavaş yavaş uzaklaşıyor.

Varsın benim için bunların hepsi hayal olsun, puslu olsun,
Şu gizemli gözler gibi, esrarlı bir yalan.
Garip bir şekilde karşılaştık ve beklenmedik bir şekilde gidiyorsun,
Ve, kader gibi, uzaklaşıyor yorgun kervan.