Vladmir Kuzmin - Kogda Menya Tı Pozovesh

В твоих глазах опять упрек.
Как же ты меня не понимаешь.
И скорби ты не разделяешь.
Я как и прежде одинок.
Я по осенним мягким тропам
Уйду неведомо куда.
Пусть растекается вода
Весенним паводком неловким.
Когда меня ты позовешь, боюсь тебя я не услышу...
Так громко дождь стучит по крыше,
Все тот же запевала-дождь...
Запевала-дождь запевала-дождь..
Твой дождь.
В твоих глазах опять упрек.
Как ты меня не понимаешь.
И скорби ты не разделяешь.
Я как и прежде одинок
И по прошествии сезона ,не сохраню своей мечты.
Такой пустой и монотонной
Чтоб поскорей очнулась ты.
Когда меня ты позовешь, боюсь,что тебя я не услышу.
Так громко дождь стучит по крыше...
Все тот же запевала-дождь...
Запевала- дождь...
Твой дождь...

***
Yine gözlerinde bir sitem var.
Nasıl da anlayamıyorsun beni.
Paylaşmıyorsun kederini.
Eskiden olduğu gibi yalnızım.
Bu sonbahar patikasından
Gidiyorum belirsizliğe.
Yayılsın sular
Tutulmaz bahar selleriyle.
Beni çağırdığında, duymamaktan korkarım...
Öyle gürültülü ki çatıda yağmur,
Hep aynı şarkıyı söyler...
Söyler yağmur aynı şarkıyı...
Senin yağmurun...
Yine gözlerinde bir sitem var.
Nasıl da anlayamıyorsun beni.
Paylaşmıyorsun kederini.
Eskiden olduğu gibi yalnızım
Ve mevsim geçip giderken, hayallerimi koruyamıyorum.
Boşlıktan ve monotonluktan
Bir an önce uyanmalısın.
Beni çağırdığında, duymamaktan korkarım...
Öyle gürültülü ki çatıda yağmur,
Hep aynı şarkıyı söyler...
Söyler yağmur aynı şarkıyı...
Senin yağmurun...