Perfection, of a kind, was what he was after,
And the poetry he invented was easy to understand;
He knew human folly like the back of his hand,
And was greatly interested in armies and fleets;
When he laughed, respectable senators burst with laughter,
And when he cried the little children died in the streets.
Bir tür ulaşılmazlıktı onun peşinde olduğu,
Okuyup söylediği şiirleri anlamak kolaydı.
Avcunun içi gibi bilirdi insanların aptallıklarını,
Askerlerle polislerle oldukça fazla ilgiliydi.
O güldüğünde saygıdeğer vekiller kahkahaya bürünürdü,
Ama o bağırdığında, sokaklarda küçük çocuklar ölürdü.